Nealyn sloeg haar armen over elkaar. Orion had haar dingen ontlokt die ze gewoonlijk niet graag prijsgaf. Ze was nooit erg open over haar twijfels voor de toekomst van de mensen. Over het lot dat haar zelf wachtte, zweeg ze helemaal. De mensen wilden in haar een baken van hoop zien, niet iemand die het eigenlijk ook niet wist. Ze keek Orion aan, hopend dat hij wat advies had. Hij staarde langs Nealyn heen en tuurde naar buiten. De regen tikte tegen de gehavende geraamte van de bibliotheek. Voorbij de muren strekte zich een wolkendek uit in donkergrijs. Eindeloos en troosteloos. 'Ironisch,' zei hij. 'We staan op een helling en we willen allebei de top bereiken. Maar wat voor jou bergafwaarts is, gaat bij mij juist met een onbedwingbare steilte omhoog.' ‘We kunnen elkaars zwaktes aanvullen. Zou je me willen helpen? Samen kunnen we Jakob misschien wel verslaan.’ ‘Mogelijk. Als jij denkt dat ik iets te bieden heb, kunnen we wel tot een overeenstemming komen. Wat is je
Literature of A State of Equilibrium
24
Literature
Contest entry - space invaders
'The Devil is dead,' he muttered, eyes big with disbelief. 'Gone. Turned to stardust.'
Engineer #42 looked at the main screen that covered an entire wall of the Drive, the large hall where monitors blinked with war updates, crews gathered for their missions, and coffee machines worked extra hours. None of that was visible now; the main screen was so bright it made the rest of the Drive non-existent, a place only for shadows.
The left corner of the screen showed a row of pixelated hearts, a highly romanticised indicator of the state of their enemy's ship. The hearts used to be red a few minutes ago, but now, the last one had turned black. Such
Other stories
5
Literature
ASOE elevator pitch
Three stage artists give the performance of their lives - only to be mistaken as users of evil magic after a terrorist attack interrupts their show. The trio flees to clear their name, but the Holy Army, a company of sorcerers with a horrible secret, is on their heels.
---
An elevator pitch is a very short description of a story. This one is for 'a State of Equilibrium', or simply 'aSoE', of which you can find the first couple of chapters here:
Prologue - a State of Equilibrium
Chapter 1 - a State of Equilibrium
Chapter 2 - a State of Equilibrium
Chapter 3 - a State of Equilibrium
Chapter 4a - a State of Equilibrium
workshops
8
Literature
FFM 2018 - orogeny
Sun rose above the horizon, spreading his light over the continent below. Hill, River, Coast, Lake… All embraced Sun’s warmth, but Mountain did so the most. His slopes of rock and snow were massive, so big even that one little landscape was cast almost eternally in shadow.
That landscape had quite enough of it.
‘Mountain?’ Plain said. ‘Can you please step aside? I have to dwell in your shade for hours, and I long for more sunshine.’
‘Oh dear, I’m not sure if I can do that. I will have to walk all the way to Lake, maybe even Coast, to keep my shadow away from you.’
Plain gasped. ‘
FFM 2018
5
Literature
Literature of A State of Equilibrium 24
Schaduw van Kennis - deel 6 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van Kennis - deel 6
Nealyn sloeg haar armen over elkaar. Orion had haar dingen ontlokt die ze gewoonlijk niet graag prijsgaf. Ze was nooit erg open over haar twijfels voor de toekomst van de mensen. Over het lot dat haar zelf wachtte, zweeg ze helemaal. De mensen wilden in haar een baken van hoop zien, niet iemand die het eigenlijk ook niet wist. Ze keek Orion aan, hopend dat hij wat advies had. Hij staarde langs Nealyn heen en tuurde naar buiten. De regen tikte tegen de gehavende geraamte van de bibliotheek. Voorbij de muren strekte zich een wolkendek uit in donkergrijs. Eindeloos en troosteloos. 'Ironisch,' zei hij. 'We staan op een helling en we willen allebei de top bereiken. Maar wat voor jou bergafwaarts is, gaat bij mij juist met een onbedwingbare steilte omhoog.' ‘We kunnen elkaars zwaktes aanvullen. Zou je me willen helpen? Samen kunnen we Jakob misschien wel verslaan.’ ‘Mogelijk. Als jij denkt dat ik iets te bieden heb, kunnen we wel tot een overeenstemming komen. Wat is je
Schaduw van Kennis - deel 5 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van Kennis - deel 5
Orion gaapte Nealyn met open mond aan. Zonder ook maar te knipperen, gleed zijn blik langs elke lijn van haar gezicht. Of moest hij zeggen: zijn gezicht? Ogenschijnlijk zonder moeite had ze haar uiterlijk veranderd in het evenbeeld van hem. Nog nooit eerder had hij een magiër dat zien doen. Zijn blik daalde verder naar beneden, naar haar lichaam. Dat was nog vrouwelijk. Hij fronste. 'Dit is zowel het vreemdste als het geweldigste wat ik ooit heb gezien. Dit is geen illusie met licht, of wel? Het is echt.’ Haast hongerig strekte hij zijn hand uit naar haar. Voor hij haar kon aanraken, sloeg Nealyn zijn arm weg. Ze zette een stap naar achteren. ‘Blijf van me af!’ Orion hief zijn handen. ‘Rustig maar. Ik wil je geen kwaad doen.’ ‘Wat is dat toch met mensen dat ze meteen aan je gaan zitten?’ mopperde Nealyn. ‘Dat aanrakingen jou geen pijn doen, wil niet zeggen dat dat bij mij ook zo is.’ ‘Ik heb nog nooit iemand zijn gezicht zien veranderen. En dit kun je door je link met de aarde?
Schaduw van Kennis - deel 4 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van Kennis - deel 4
Dus Nealyn geloofde echt dat ze veertien ouders had, waarvan het merendeel Goddelijk. Wat een onzin. Orion zette het van zich af en bukte om het boek op te pakken dat hij even daarvoor had laten vallen. Nealyns laatste woorden bleven echter door zijn hoofd echoën. Ik weet zeker dat je ouders trots op je zijn. Hij snoof. Ze moest eens weten. Hij kwam weer overeind en bladerde het boek door, om het vervolgens met een klap dicht te slaan. 'Verkeerde onderwerp.' 'Van het boek of van ons gesprek?' 'Beide. Tenzij jij graag iets wilt lezen over tuinieren.' Hij liet haar de voorkant van het boek zien, waar een bos bloemen op prijkte. Ooit moesten hun kleuren fel zijn geweest, maar de rook van de brand had een grauwe waas op de kaft achtergelaten. ‘Er valt in deze wereld weinig meer te tuinieren,’ zei Nealyn. ‘Behalve waterplanten.’ 'Ik vrees dat zelfs die dit hondenweer beu zijn.' Orion zette het boek terug in de kast. 'Enig idee waar ik de astronomiesectie kan vinden?' 'Ik denk dat
Schaduw van Kennis - deel 3 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van Kennis - deel 3
Met alles wat Orion zei, raakte Nealyn meer in de war. Hij liet doorschemeren dat hij niet van deze wereld was, wat betekende dat er meer waren. Daar had Nealyn nooit eerder bij stilgestaan. Hoe had hij van de zijne naar die van haar kunnen reizen? Had dat te maken met die vreemde magie die hij bezat? Wat voor mogelijkheden bood Orions kracht nog meer? Het meest verwonderd was ze misschien nog wel doordat hij geen idee had wie ze was. Dat kwam nooit voor. Haar verschijning zorgde meestal voor vermoedens bij mensen en als dat niet voldoende was, dan zorgde haar naam wel voor herkenning. Hoewel zijn houding nu milder was, wist Orion nog steeds niet wie er voor hem stond. Eigenlijk vond ze dat wel verfrissend en ze overwoog om hem niet veel wijzer te maken. Maar als ze hem aan haar kant wilde krijgen, kon ze beter eerlijk zijn. ‘Wat ik ben, daar ben ik ook nog niet helemaal achter. Wel wat de mensen willen dat ik word: de Godin die Jakob zal verslaan. De elf Goden waren mijn ouders. Ze
Schaduw van Kennis - deel 2 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van Kennis - deel 2
Nealyn dook door het gat in het dak van de bibliotheek en landde tussen de boeken die verspreid over de vloer lagen. Ze liet haar vleugels verdwijnen en schikte haar sjaal zo dat die haar blote schouders en rug bedekte. Ze voelde de priemende blik van de man, ook al verschool hij zijn gezicht onder de kap van zijn mantel. 'Een sentrin?’ Gewoonlijk kwam er meteen een betekenis voor woorden die Nealyn nog niet eerder had gehoord. Deze keer bleef die echter uit. ‘Ik heb geen idee wat dat is.’ Ze bestudeerde de man. Van zijn gezicht zag ze alleen de onderste helft, maar door het stoppelbaardje leek de schaduw onder zijn kap nog donkerder. Hij ging van top tot teen gekleed in het zwart, waardoor hij bijna opging in de omgeving. Als hij vlak daarvoor geen magie had gebruikt, had ze hem waarschijnlijk niet eens gezien tussen de met as besmeurde overblijfselen van de boekenkasten. Generaal Kiril had gezegd dat de boeken over magie zich bevonden in de meest Noordelijke hoek van de bibliotheek,
Schaduw van kennis - deel 1 by queenofeagles, literature
Literature
Schaduw van kennis - deel 1
Zijn voetstappen kraakten. De vloer waar hij op stond had een poolvlakte kunnen zijn, maar het geluid had een iets te hard randje daarvoor. Bovendien was de kleur verkeerd voor sneeuw. Zwart, niet wit. Normaal gesproken kon hij donkere tinten waarderen tot het punt dat hij zelf in schaduwen gekleed leek te zijn. Dat was nu anders. As was het verkeerde zwart. De regen viel door het kapotte dak naar binnen en had de geur van de vlammen allang weggespoeld. Water was echter net zo goed een gevaar op een plek als dit. Orion zuchtte. En ik maar denken dat mijn lokale bibliotheek er slecht aan toe was. De bibliotheek van Nadesj moest tien keer zo groot zijn geweest als de zijne, en honderd keer zo majestueus. Talloze geraamtes van boekenkasten torenden boven hem uit, badend in het licht van ramen waarvan het glas in lood in stukken op de vloer lag. Zelfs de scherven hadden geen kleur meer. As besmeurde alles. De door vuurtongen weggevreten vloerplanken gaven hem een blik op de verdieping
FFM 2018 - the kidnapper and the constable by queenofeagles, literature
Literature
FFM 2018 - the kidnapper and the constable
“No, I will not throw you in prison, no matter how kindly you ask.” Constable Zonderland crossed her vanbraced arms as she eyed Khorrek in the doorway of her headquarters. The guy took a step forward nonetheless, looking desperate. Even his hair was more messed up than usual.
“You must,” he begged. “I’ve kidnapped Cupcake, after all. Look.” Khorrek held up a puppy with a patchwork coat of white and brown. The animal barked at the constable and wagged its fluffy tail so enthusiastically it made the entire body of the dog shake.
She frowned. “We have no reports of a lost pet.”
“Well
Three stage artists give the performance of their lives - only to be mistaken as users of evil magic after a terrorist attack interrupts their show. The trio flees to clear their name, but the Holy Army, a company of sorcerers with a horrible secret, is on their heels.
---
An elevator pitch is a very short description of a story. This one is for 'a State of Equilibrium', or simply 'aSoE', of which you can find the first couple of chapters here:
Prologue - a State of Equilibrium
Chapter 1 - a State of Equilibrium
Chapter 2 - a State of Equilibrium
Chapter 3 - a State of Equilibrium
Chapter 4a - a State of Equilibrium
What's a narrator's point of view?
A story isn't just a series of words; a story needs a storyteller - a.k.a. the narrator! In writing, there are two possible candidates for this job:
'Limited': the narrator is stuck in one character's head. Who that POV character is might change in the story, but you can't be in more than one head at once. The reader can only read about what this character knows. This type is very suitable to let the reader connect with the POV character, because the reader gets to know the character so well.
'Omniscient': the narrator knows everything all at once, which includes the knowledge and feelings of all characters
Short stories of aSoE - ghosts from the past by queenofeagles, literature
Literature
Short stories of aSoE - ghosts from the past
Orion walked where darkness dwelt; his feet moved quietly over the cobblestones of the road's unlit side. The street might be broad, but the bricks of the surrounding houses were stacked so high they seemed to carry the blue sky itself. Even this summer sun didn't rise high enough to chase away the shadows they cast. Shadow was darkness. Darkness was safety. A comforting place he could hide. Even now, when he was on a simple shopping trip like so many others on this road, he preferred to linger in it.
Not that he could hide now; a huge, draconic equine followed him like, ironically, a shadow. Skaads were shadows; their scaled skin and leathe